آسيب شناسي كيفيت فضاي باز در مجتمع هاي مسكوني مهر با رويكرد پايداري روابط اجتماعي(نمونه موردي :شهر پرند)

امروزه رشد سريع جمعيت سبب نگرش كمي و سودگرايانه در امر تامين مسكن و غفلت از ويژگي هاي كيفي و به خصوص ارزش هاي اجتماعي شده است. همان گونه كه اصول حاكم بر مفهوم جامعه بر معماري اثر مي گذارد، معماري نيز در تقويت يا تضعيف سرمايه هاي اجتماعي تأثيري بسزايي دارد. تكرار و تقليد الگوهاي وارداتي كه در تقابل و يا بي تفاوت با بسياري از ارزش هاي اجتماع هستند، سبب بروز ناهنجاري هاي اجتماعي در سطح جامعه مي شود. با بروز اين مشكلات، جامعه به ناچار به تطابق خويش با محيط تن در داده و اصول و ارزش هاي اجتماعي را فراموش مي كند. بي توجهي به اين مسائل در مجتمع هاي مسكوني مهر به دليل مجاورت طيف گسترده اي از گروه هاي اجتماعي – فرهنگي و ناهمگني هاي اجتماعي و عدم احساس تعلق به محيط آسيب هاي اجتماعي بيشتري در پي خواهد داشت . در در اين پژوهش ابتدا با مرور منابع ، سوابق موضوع مورد بررسي قرار گرفته است و از اين رهگذر عوامل موثر بر اجتماع پذيري فضاهاي باز مجتمع هاي مسكوني در چهار گروه امنيت ،سرزندگي ،خوانايي ،نفوذ پذيري دسته بندي مي شود و در نهايت نتايج بي توجهي به اين عوامل در يك نمونه از پروژه هاي مسكن مهر مورد تاكيد قرار مي گيرد ،مساله اي كه در صورت عدم پيگيري مي تواند در آينده نه چندان دور بسيار مشكل آفرين شود.