هزاره سوم و قضاوت آنچه كه معماري معاصر ايراني براي آيندگان خواهد داشت

در بازه زماني هزار ساله از دوره ايلخانيان تا كنون بناهاي بسياري مهمي كه ريشه در فرهنگ غني اين مرزو بوم دارد ساخته شده كه به عنوان دست مايه فرهنگي و مايه افتخار هر ايراني محسوب مي شود. برخي از اين بناهاي در پي جنگها و برخي ديگر در پي عوامل طبيعي مثل سيل زلزله و برخي نيز به دست مردمان همين سرزمين تخريب شدند اما دستاوردهايي كه از آن بناها باقي ماند ياد مردماني بود كه با سبك زندگي خود بعد از هزاران سال حتي امروزه نيز مايه ي حيرت جهانيان شده اند. پاسخگويي به بهترين روش شرايط اقليمي و استفاده صحيح از منابع طبيعي ازجمله مسايلي بوده كه اين بناها را حتي تا به امروز زنده نگه داشته اما جاي سوال آن است كه در آغاز هزاره سوم نيز آيندگان از آنچه كه ما امروزه بنا مي كنيم اينگونه ياد خواهند كرد؟ با بررسي هاي به عمل آمده دو عامل استفاده نامناسب از منابع طبيعي و همينطور هويت غير ايراني معماري معاصر از عوامل مهمي هستند كه تاثير مستقيم بر منابع ملي و هويت و فرهنگ كشورمان دارد. هدف اين تحقيق، تحليل و بررسي ارتباط بين معماري گذشته اين سرزمين با عصر حال و باز تاب آن در آينده اين سرزمين كهن است. پژوهش حاضر بر اساس روش توصيفي– تحليلي بوده و از منابع اسناد كتابخانه اي و مقالات علمي براي تشريح و ارايه راهكارهايي براي برون رفت تدريجي از وضع موجود استفاده شده است.