تاثير فرهنگ و بازپروري هويت فرهنگي در معماري زمينه گرا

فرهنگ الگوهاي كلي ذهني مشترك و مرسوم در ميان اعضاي يك اجتماع فرهنگي است كه به نحوه تفكر، احساس و رفتار اعضاي آن اجتماع در رابطه با خود، محيط و ماوراء، در مراتب مادي و معنوي زندگي، شكل‌ معني‌دار مي‌بخشد. فرهنگ، پديده‌ي پيچيده‌اي است كه از سه ركن اصلي مرتبط با يكديگر؛ ارزش ها، هنجارها و چيزهاي مادي، تشكيل شده است. فرهنگ هر اجتماعي، از طريق مظاهر خود نظير زبان، هنر و معماري نمود مي‌يابد و بررسي و تحليل در حوزه‌ي فرهنگ، به بررسي درباره ي مظاهر فرهنگي مربوط مي شود. معماري به عنوان ظرف زندگي انسان، آيينه‌ي تمام نماي فرهنگ در هر جامعه اي است كه در تعاملي تنگاتنگ با ويژگي‌هاي ساختاري، تاريخي، سياسي، اقتصادي و اجتماعي آن جامعه قرار دارد. مردم هر سرزميني، در ساخت اثر معماري در تلاشند تا با بهره‌گيري از چيزهاي مادي، از ارزشهاي خويش حفاظت و از هنجارهاي خود تبعيت كنند. تغيير نگرش هاي فرهنگي و اجتماعي در جوامع، بيشترين تأثير ر ا بر معماري دارد. هدف از اين تحقيق درك و بررسي مقوله هاي مربوط به فرهنگ در معماري بومي است تا بتوان راهكاري مناسب براي رجوع دوباره به فرهنگ غني ايران در ساخت بناها و طراحي معماري و به تبع آن شهرسازي انديشيد. اين تحقيق بر اساس مطالعات كتابخانه اي انجام گرفته است. نتايج تحقيق نشان مى دهد الگوهاي فرهنگي، نه تنها در نحوه تلقي انسان‌ها از چيستي و مفهوم شهر و معماري، بلكه در صورت شهر و معماري نيز قابل بازيابي و مشاهده است.