بررسي ابعادزيست محيطي توسعه پايدارباتكيه برديدگاه اسلام به محيط زيست(محور:پايداري ومحيط زيست)

توسعه ي اقتصادي واجتماعي وكيفيت بالاي محيط زيست اغلب بايكديگرناسازگارند. فقدان برنامه ريزي هاي زيست محيطي وعدم هماهنگي آن هابابرنامه ريزي هاي توسعه اقتصادي واجتماعي پيامدهاي متعددي را براي جوامع درپي داشته است .آلودگي هوا ، تخريب منابع ، كاهش كيفيت آب و خاك ، ازبين رفتن گونه هاي گياهي وجانوري و گسترش ماطق كويري ازچالش هاي عمده درجهان امروز است . پاراديم توسعه پايدار به استفاده معقول ازمنابع طبيعي وايجادتعادل وتوازن ميان انسان ، اجتماع وطبيعت تاكيددارد . باتوجه به تعريف عام توسعه كه اشاره به تلفيق سه محورحفاظت محيط زيست ، پيشرفت اجتماعي ورفاه اقتصادي براي رسيدن به دستاورد هاي توسعه پايدار دارد وباتوجه به ماهيت سلسله مراتبي سه مولفه پايداري ، مشخص مي گردد كه محيط زيست شالوده ي اساسي مفهوم پايداري است . درحقيقت زندگي بدون كالاهاوخدمات فراهم شده توسط نظام هاي فيزيكي وطبيعي زمين امكان پذير نيست . لذا توجه به اصول اكولوژي ومحيط زيست درفرايند برنامه ريزي هاي كلان امري ضروري واجتناب ناپذير است . اين تحقيق به بررسي نقش محيط زيست واهميت آن در تحقق پايداري مي پردازد.روش تحقيق دراين مقاله روش توصيفي – تحليلي است.نتايج بدست آمده حاكي از ناكارآمدي الگوهاي رايج درحفاظت محيط زيست ونگاه طلبكارانه نسبت به آن مي باشد.زيرا پيشتر نگاه انسان محوري درمقابل نگرش زيستمند محوري برآن حاكم بوده است .حال آنكه از منظر اسلام هدف بهره وري صرف ازطبيعت نبوده بلكه آباداني وپرهيز از هرگونه فساد ونابودي منابع به عنوان مسئوليت وتعهد انسان تاكيد شده است.