بررسي الگوهاي معماري پايدار در شكل گيري بافت معماري روستاي قلعه نو سيستان

ارزش‌هاي زيست محيطي معماري سنتي ايران از اين ديدگاه واجد اهميت مي تواند باشدكه دربكارگيري شيوه‌هاي گوناگون استفاده بهينه از انرژي و بهره برداري اكولوژيك از آن و خصوصا كاربرد انرژي‌هاي پايدار و بي زيان بي نظير است .لذاتوجه به اهداف عمده طراحي اقليمي در هرمنطقه ي آب وهوايي وپيش بيني مواردي در جهت تحقق بخشيدن به اين اهداف موجب سازگاري وهماهنگي ساختمانها با شرايط اقليمي وموجب هويت يافتن معماري در هر اقليم خواهد شد. مسكن بومي در منطقه سيستان نيز مانند ساير نقاط كشورمان با تاكيد بر شرايط آب و هوايي و امكاناتي كه در اختيار معمار بومي قرار ميدهد بر پا شده است . يكي از اصول معماري بومي منطقه حداكثر استفاده از انرژي هاي طبيعي و حداقل استفاده از انرژي هاي فسيلي مي باشد كه در منطقه سيستان نيز اين امر به خوبي مشهود است. لذاپژوهش حاضر سعي بر آن دارد تا با بازشناسي ويژگي هاي منحصر به فرد معماري روستاي قلعه نو سيستان ، آن را به عنوان الگويي برگرفته از معماري پايدار در جهت بهره گيري واستفاده از انرژي‌هاي پايدار وتجديدشونده منطقه معرفي نمايد. در اين پژوهش با بررسي ميداني روستاي قلعه نو و مطالعات منابع مكتوب و با روش تحقيق توصيفي، به تاثيرگذاري شرايط اقليمي منطقه سيستان بر شكل گيري بافت معماري روستاي قلعه نو ونحوه بهره گيري آن از پتانسيل اقليمي موجود در منطقه جهت رسيدن به توسعه اي پايدار ميپردازيم.