حكمراني خوب شهري: مفاهيم، شاخص ها و اهداف

در عصري كه شاهد رشد شتابان جمعيت شهري و پيچيده تر شدن شهرها هستيم، اعمال حاكميت به صورت يك سويه، يا صرف نقش آفريني حكومت و كارگزاران حكومتي براي مديريت جامعه شهري امروز، كفايت نمي كند. حكمراني خوب شهري ساختار جديدي در فرآيند مديريت شهرهاست كه اشكال سنتي و متمركز مديريتي در شهرها را دگرگون و مباني نظري آن را به چالش كشيده است. حكمراني خوب شهري عبارت است از استفاده از راهبردهاي نوين براي مديريت مطلوب شهري از طريق همكاري و تعامل دوسويه بين نهادهاي مديريت شهري با شهروندان، نهادهاي مدني و سازمانهاي بخش خصوصي. در اين الگو، دولت، شهروندان و نهادهاي خصوصي در جريان افقي و فرابخشي به مشاركت مي پردازند. محوريت اين رويكرد در مديريت شهري، بر مبناي توسعه اي مردم سالار و برابر خواهانه، براي تاثيرگذاري تمامي نيروهاي داراي نفع و نفوذ در اداره امور شهرها و همچنين پاسخگويي به تمامي نيازهاي اين گروهها مي باشد. اين رويكرد جديد با تمامي دستاوردهاي مثبت خود در مبحث مديريت شهرها خود يك اصل گمشده در فرآيند مديريت شهري كشورهاي در حال توسعه و به خصوص كشور ما به حساب مي آيد چرا كه هنوز شاخص ها و مولفه هاي آن و لزوم نهادينه سازي و بسترسازي شرايط اين رويكرد نوين با توجه به اين شاخص ها و مولفه ها امري ناشناخته بوده و مورد غفلت واقع شده است. در اين پژوهش از روش توصيفي و تحليلي استفاده شده است. بدين صورت كه با مطالعه پژوهش هاي انجام شده در حوزه حكمراني خوب شهري ضمن بيان مفاهيم حكمراني خوب شهري، به ذكر شاخص ها و اهداف و كنشگران مطرح در عرصه حكمراني خوب شهري پرداخته شده است.