برنامه ريزي در جهت توسعه فيزيكي با تاكيد بر توسعه پايدار (مطالعه موردي : شهر مسجدسليمان)

امروزه در بسياري از شهرها مواردي مانند تراكم زمين، ساختمان هاي متروك ، ترافيك و بسياري از موضوعات زيست محيطي ديگر،موضوع پايداري شهرها را مطرح مي كنند. يكي از مشكلات عمده در برنامه ريزي شهري با توجه به رشد جمعيت تعيين جهت مناسب توسعه فيزيكي شهر مي باشد.توسعه فيزيكي شهر فرايندي پويا و مداوم است كه طي آن محدوده هاي فيزيكي شهر و فضاي كالبدي آن در جهات عمودي و افقي ،از حيث كمي و كيفي افزايش ميابد كه اگر اين روند بدون برنامه ريزي باشد مشكلات متعددي را بوجود خواهد آورد. لذا شهر مورد مطالعه (شهر مسجدسليمان) كه در استان خوزستان از جمله شهرهايي است كه با وجود قابليت هاي بالقوه زياد داراي توسعه اي ناهمگون مي باشد. به واسطه قرارگرفتن اين شهر در ميان ارتفاعات توسعه فيزيكي شهر عموما محدود بوده است.در اين تحقيق با بررسي معيارهاي رشد فيزيكي پايدار نيازهاي توسعه را سنجيده شده و بهترين جهت را براي توسعه فيزيكي شهر با استفاده از دو مدل AHP وGIS انتخاب شده است.