مروري بر تجارب و روش‌هاي كسب درآمد شهرداري‌ها با تاكيد بر پايدارسازي آن

اولين و مهم‌ترين محدوديت براي حل مسائل روزافزون شهري و ناكارآمدي خدمات‌رساني بويژه در شهرهاي ملل درحال توسعه از جمله ايران، كمبود يا فقدان منابع مالي است كه در نهايت به عدم موفقيت چشم‌اندازهاي پيش‌بيني شدة شهري و نارضايتي شهروندان منتهي مي‌شود. تكيه بر منابع درآمدي ناپايدار و شيوه هاي نامناسب درآمدزايي، ضرورت تدوين و دستيابي به راهبردها و راهكارهاي تامين منابع مالي درخور، كافي و پايدار براي شهرداري‌ها را دو چندان كرده‌است. به اين معنا كه، منابع درآمدي شهرداري‌ها بايد علاوه بر داشتن قابليت اتكاء و استمرار‌پذيري، كفايت لازم در رابطه با نيازهاي مالي روزافزون شهرها در تامين و تدارك خدمات شهري و نيز رفع كمبودهاي حاضر داشته باشد و بعلاوه، منبع و شيوه‌هاي تدارك آن تهديدي براي توسعه پايدار شهري نيز نباشد. اين امر مستلزم آشنايي با اصول و مباني درآمدزايي پايدار، منابع درآمدي شهرداري‌ها و ارائه راهكارهايي براي افزايش درآمد و درآمدزايي پايدار شهرداري‌هاي كشور است. مقاله حاضر به روش توصيفي و با مطالعه اسنادي به اين مهم پرداخته است. بر مبناي يافته‌هاي تحقيق: 1- مطلوبيت، تداوم‌پذيري و انعطاف‌پذيري سه اصل مهم درآمدزايي پايدار است. 2- حوزه‌هاي درآمدي پايدار در شهرداري‌هاي كشورهاي مختلف و ايران شناسايي شده و در پايان راهكارهاي افزايش درآمد با تكيه بر اصول درآمدهاي پايدار براي سازمان شهرداري‌هاي ايران ارائه شده است.