تبيين مفهوم حق بر شهر بر مبناي دستگاه فكري هانري لوفور

سرعت و ميزان حيرت آور توسعه شهري در طول صدسال گذشته به بهبود رفاه انسان ها از طريق نوسازي جهاني كمك نموده است. شهر جهاني آفريده انسان است بنابراين انسان محكوم به زندگي در اين شهر است. انسان ها با ساختن شهر، به گونه اي غير مستقيم و بدون داشتن آگاهي از ماهيت عمل خويش، خويشتن را بازآفريني كرده اند. حق به شهر حق تغيير دادن خودمان از طريق تغيير دادن شهر است. به علاوه، اين حق نوعي حق عمومي است نه فردي، حق به شهر در واقع حق بشري است كه شامل تعلق يافتن شهر به شهروندان و مشاركت آنان در امور شهري است. لوفور در تعريف حق به شهر بيان مي كند، اين حق بيش از آنكه فردي باشد، اشتراكي است چرا كه اين تغييرات نيازمند يك قدرت جمعي براي بازشكل دهي به فرآيندهاي شهري است. آزادي و بازسازي شهر و خودمان، يكي از ارزشمندترين حقوق بشر است كه بسيار مورد بي اعتنايي قرار گرفته است.