بررسي مسكن مطلوب ايراني از ديدگاه روانشناسي محيط

معماران و طراحان شهري امروزه توجه ويژه اي به شناخت روانشناسانه رفتارهاي انسان دارند زيرا اين گونه رفتارها با محيط كالبدي ارتباط تنگاتنگي دارد. آنچه روانشناسي محيطي را از ساير شاخه هاي روانشناسي مجزا مي سازد همانا بررسي ارتباط رفتارهاي متكي بر روان انسان و محيطي كالبدي است لذا توجه طراحان به بررسي روان شناختي فضاهاي طراحي شده، پيوندي ناگسستني مابين روانشناسان محيطي و آنها ايجاد كرده است. روانشناسان محيطي نيز خود را ملزم به پژوهش در رفتار انسان در محيط روزمره اش ساخته اند تا بتوانند تاثيرات محيط كالبدي به گونه اي مستقيم و يا غير مستقيم بر رفتار انسان بررسي نمايند. اگرچه بيش از چند دهه از احساس نياز و همكاري روانشناسان و طراحان در شاخه هاي گوناگون چون معماري، طراحي شهري، طراحي فضاي باز و طراحي صنعتي نمي گذرد اما اكنون در بسياري از مدارس معماري دنيا اين دانش در جدول دروس آنها جايگاه ويژه اي يافته است. با وجود اين عدم آشنايي معماران و طراحان شهري و پژوهشگران ايراني در مدارس معماري و موسسات پژوهشي ما موجب گرديده است تا آنها كمتر بتوانند از همبستگي مابين علوم روانشناسي و طراحي بهره گيرند. نبود حتي يك درس در خصوص روان شناسي در دوره هاي آموزش معماري ما در داخل كشور مويد اين مطلب است. در كتابخانه هاي مدارس معماري به ندرت بتوان كتابي يافت كه به گونه اي مستقيم به موضوع روانشناسي محيط پرداخته باشد. تاسيس دوره هاي تحصيلات تكميلي در مدارس معماري و شهرسازي داخل كشور توجه ما را به ايجاد و تقويت دروس مربوطه به روان شناسي محيطي در جهت انجام پژوهش هاي لازم بيش از پيش معطوف مي سازد.