تحليل شفافيت و نور در معماري ايراني

اصل شفافيت از اصول مهم هستي بوده و معناي آن حركت هميشگي و تكامل هستي از كيفيت مادي به كيفيت روحي است. شفافيت معماري ايران را عمدتا بايستي در شفافيت فضايي آن سراغ گرفت و مي توان گفت، معماري به طور كلي روند رسيدن به اصل شفافيت و كاهش ماده تا رسيدن به فضا را طي مي كند. تقليد طراحان از ظواهر و عناصر معماري گذشتگان و بي توجهي آنان به لايه هاي معنوي و معرفتي، باعث شده تا نتوانند با نيازهاي انسان امروز همگام گردند. با توجه به نقش نور در پيشينه غني معماري ايراني تاثير آن بر فضا چگونه بوده است؟ هدف از اين تحقيق پي بردن به چگونگي استفاده هنرمندانه از نور در معماري ايراني وتاثير برچگونگي ايجاد فضاي مطلوب.