اصول معماري پايدار و ضرورت توسعه آن

در معماري پايدار، ساختمان ها نه تنها با شرايط اقليمي منطقه خود را تطبيق مي‌دهد، بلكه ارتباط متقابلي با آن برقرار مي‌كند. موضوع توسعه پايدار از جمله مباحث مهم در معماري و شهرسازي معاصر است كه بخش وسيعي از ادبيات علمي توسعه شهري و نيز سياست‌ها، برنامه‌ها و طرح‌ها را به خود معطوف ساخته است. معماري پايدار كه در واقع زير مجموعه طراحي پايدار است را شايد بتوان يكي از جريان‌هاي مهم معاصر به حساب آورد كه عكس‌العملي منطقي در برابر مسايل و مشكلات عصر صنعت به شمار مي‌رود. در ايران، عليرغم اينكه فعاليت‌هاي قابل توجهي در سال‌هاي اخير از سوي سازمان‌هاي دولتي و مجامع علمي صورت گرفته است، اما كمبود فعاليت‌هايي كه در برگيرنده مجموعه مباحث، ديدگاه‌ها و نگرش‌ها در زمينه معماري و توسعه شهري پايدار باشد، كماكان مشهود است. اين مقاله به ضرورت وجود معماري پايدار در معماري امروز پرداخته است