بازآفريني بافت‌هاي فرسوده‌ي شهري با رويكرد توسعه ي پايدار

توجه به بافت‌هاي فرسوده و رفع ناپايداري آن‌ها به موضوعي جدي تبديل‌شده، چرا كه در حال حاضر بسياري از شهرهاي كشور با اين مسئله مواجه هستند. اين بافت ها يا هسته هاي قديمي شهرها بوده و به مرور زمان دچار فرسودگي و عدم كارايي شدند يا در دوران معاصر بدون رعايت ضوابط و مقررات معماري و شهرسازي شكل‌گرفته، و از اين رو با مشكلات بسياري روبه‌رو شده اند. بهسازي شهري دوره هاي تكامل را پشت سر گذاشته و امروزه با رويكرد بازآفريني شهري مطرح است. بازآفريني شهري به صورت فعاليتي يكپارچه درآمده كه جنبه هاي اجتماعي، اقتصادي، زيست‌محيطي، كالبدي و ايجاد شرايط مناسب جهت دستيابي به پايداري و توسعه ي پايدار در آن لحاظ مي گردد. با توجه به شدت مسائل و مشكلات اين بافت ها كارآمدترين رويكرد كه بتوان براي مواجهه با كاستي ها و نارسا‌يي ها اتخاذ نمود، نيل به اهداف توسعه ي پايدار در عرصه ي بازآفريني اين بافت‌ها است. در اين پژوهش با استفاده از روش هاي توصيفي- تحليلي به مفهوم شناسي رويكرد بازآفريني شهري توسعه ي پايدار و چگونگي دستيابي به آن در اين رويكرد پرداخته مي شود. بنابراين بازآفريني و باززنده سازي بافت‌هاي شهري خود از اصول توسعه ي پايدار است كه نتايج آن نيز تحقق اصول توسعه پايدار را موجب مي شود، از جمله اينكه بازآفريني رويكرد مناسبي جهت حذف فرسودگي از بافت فرسوده است.