ساماندهي سيماي محورهاي شهري از طريق هويت يابي فضايي- كالبدي (نمونه موردي: شهر مشهد)

چهره‌ي كالبدي بسياري از شهرهاي ايران، از جمله مشهد، از طريق تضاد شديد بين بافت قديمي و جديد شهر، سيماي آشفته‌ي بخش نوين و سرعت ناموزون تغييرات، تيره و تار شده است. اين تغيير و تحولات، حاشيه‌ي محورهاي ارتباطي را نيز در مقايسه با بافت دروني شهر، به دليل موقعيت ويژه‌ي آنها، متأثر مي‌نمايد. آنچه در مشهد به عنوان دومين كلانشهر كشور شاهد آن هستيم ، عدم ادراك فضا و نوعي بيگانگي با ساختار شهر در بسياري از قسمت هاست. در طول سال هاي اخير آن چنان با شتاب شهرمان را بدون داشتن يك تفكر و برنامه روشن بازسازي و نوسازي كرده ايم كه حاصل آن مشكلات كنوني چون ترافيك، حاشيه نشيني و غيره بوده است. سرعت تغييرات و عدم پيوند آن با ريشه و هويت تاريخي شهر منجر به ايجاد شرايطي در ساختار بصري شهر شده كه نشان دهنده بي نظمي و ناهماهنگي و عدم تناسبات ادراكي فضاهاي شهري است. از اين رو اين مقاله با استفاده از روش توصيفي- تحليلي به دنبال هدف ارايه‌ي الگويي مناسب براي بهبود منظر و سيماي ادراكي شهر و هماهنگ سازي آن با مناطق مسكوني پيرامون در راستاي هويت بخشي شهر بوده و تغيير سيما و منظر شهري در جهت بهبود وضعيت يكي از محورهاي اصلي شهر حاصل نهايي كار است. لذا محور بلوار جانباز به عنوان نمونه موردي انتخاب گرديده كه در سال هاي اخير تغييرات بسياري داشته و كاربري غالب آن از مسكوني و باغي به برج هاي تجاري تغيير يافته است. فرضيه اساسي تحقيق نيز عبارتست از: اغتشاشات بصري، باعث بي هويتي محور مورد مطالعه براي شهروندان شده است. در نهايت ارائه مدل مقطع پيشنهادي براي بلوار مورد مطالعه حاصل نهايي كار است.