بررسي مطالعات تطبيقي احداث نيروگاه زباله سوز در تورينو ايتاليا و تبريز

امروزه حفظ محيط زيست و كاهش بار آلودگي هاي (آب، خاك و هوا) در شهرها به يكي مهمترين دغدغه هاي بشر تبديل گرديده است.درهمين راستا مصرف رو به رشد انرژي يكي از چالش هاي مهم رشد بشر بوده، چرا كه از يك سو مصرف بي رويه انواع منابع انرژي رايج حاصل از سوخت هاي فسيلي اين ذخيره خدادادي را در معرض نابودي قرار داده و ازسوي ديگر آلودگي ناشي از مصرف اين منابع تهديدي براي محيط زيست ميباشد. از سويي ديگر رشد جمعيت و توسعه شهر نشيني منجر به پيدايش مشكلات بسياري در رابطه با امحاء پسماندهاي شهري شده است. بر اساس آمار ها موجود،فضاي مورد نياز براي دفن هرتن پسماند به طور متوسط 3/1 متر مكعب و از هر تن پسماند 400 متر مكعب گاز گلخانه اي و 200 ليتر شيرابه توليد مي شود. كمبود فضاي لازم و مناسب براي دفن پسماند و همچنين معضل نشر آلاينده هايي چون گاز هاي گلخانه اي و شيرابه، ايجاد مركز دفن غير اصولي سبب ايجاد انگيزه جستجو براي يافتن امكاناتي بهتر و با تأثيرات زيست محيطي كمتر، براي دفع پسماند شده است.شهر تورين شهري در شمال غرب ايتاليا و مركز استان پينه مونته و مركز شهر تورينو ميباشد. تورين يكي از چهار شهر پر جمعيت و سومين شهر اقتصادي ايتاليا ميباشد.جمعيت شهر تورين نهصدو پنجاه هزار نفر بوده و زباله توليدي به طور متوسط 1250 تن و سرانه توليدي 750 گرم به ازاء هر نفر ميباشد. كلانشهر تبريز با جمعيت يك ميليون و هفتصدوهفتادو سه هزار نفر جمعيت و همچنين ميانگين توليد زباله با 1200 تن در روز و سرانه 640 گرم يكي از بزرگترين كلانشهرهاي كشور ميباشد كه در زمينه ارتقاء تكنولوژي مديريت پسماند در دفع نهايي با تغيير رويكرد مديريتي از دفن به سيستم زباله سوز پيشگام بوده و درصدد توليد انرژي اززباله بوده است. از اين رو هدف از اين مقاله بررسي همه جانبه سيستم مديريتي زباله از مبداء تا مقصد و مقايسه تطبيقي آن با شهر تورين ايتاليا ميباشد كه در دفع نهايي از سيستم زباله سوز در حال استفاده ميباشد.