آينده پژوهي آسيب پذيري خطرات زلزله در راستا مديريت ريسك در شهرها

همگام با رشد شتاب زده شهرها و پيچيده شدن فرآيندهاي دروني جوامع، بر تعداد بحران‌ها و پيچيدگي شهرها نيز افزوده مي‌شود و در پي آن، آسيب پذيري افزايش مي‌يابد. با توجه به اينكه كه انسان محوريت اصلي در آسيب پذيري و مقابله با بحران است و نيز فضاهاي شهري دربرگيرنده بيش‌ترين جمعيت هستند، توجه به اين فضاها نياز مبرم عصر كنوني مي‌باشد. در اين راستا به منظور سياست گذاري كاهش آسيب پذيري فضاهاي شهري در مقابل مخاطرات طبيعي و لزوم اتخاذ صحيح تصميم‌ها و اجراي عمليات متناسب با آن و همچنين با توجه به پيشرفت دانش و تكنولوژي بشري، براي ارائه تصويري روشن از عواقب ناشي از مخاطرات، ارزيابي پهنه‌هاي آسيب پذير شهري ضروري است. اين ارزيابي و برنامه ريزي در راستاي آن، كارآمدترين و يا شايد بهترين گزينه مديريت و برنامه ريزي شهري براي مقابله با مخاطرات طبيعي و بخصوص زلزله مي‌باشد. از اينرو در اين پژوهش با توجه به احتمال آسيب پذيري شهر سعي شده است با بررسي وضعيت موجود و تجزيه و تحليل آن، به ارزيابي آسيب پذيري فضاهاي شهري در برابر بحران زلزله پرداخته شود. نوع اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و روش تحقيق توصيفي-تحليلي مي‌باشد.