ارتقاء تعاملات اجتماعي در مجموعه هاي اجراي هنرهاي نمايشي با تمركز بر راهبردهاي كالبدي

يكي از مهم ترين نياز هاي انسان ارتباط و تعاملات به ويژه در سطح اجتماعي است. بسياري از روانشناسان و جامعه شناسان در-مورد اهميت تعاملات اجتماعي و تأثير آن بر زندگي فرد و اطرافيانش بحث هاي گسترده اي انجام داده اند و هركدام از جنبه اي خاص به اين موضوع نگريسته اند. امروزه با توجه به نوع زندگي مدرني كه وجود دارد افراد از ارتباط كافي و لازم با يكديگر برخوردار نيستند. اين مسئله سبب كاهش حس سرزندگي، آرامش رواني و امنيت خاطر مي گردد و به مرور كاهش كيفيت فضاي شهري و يا معماري را در پي خواهد داشت. فضاهاي عمومي بيشترين پتانسيل را در جذب افراد و افزايش تعاملات اجتماعي دارا هستند. با فراهم كردن بستري مناسب در اين فضاها به منظور حضور بيشتر مردم، سلامت جامعه افزايش پيدا خواهد كرد. مركز اجراي هنرهاي نمايشي يكي از اين فضاهاي عمومي است كه مي توان با طراحي بهينه و صحيح آن، ميزان دعوت كنندگي كاربران و همچنين ميل به ماندن و استفاده كردن از فضا را تقويت كرد و از اين رهگذر ميزان ارتباطات آنها را با هم افزايش داد. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي- تحليلي به بيان توضيحاتي پيرامون تعاملات اجتماعي و مفاهيم وابسته به آن، همچنين نكات و عوامل مؤثر بر كاهش يا افزايش آن وپس از آن به بيان مفاهيم مرتبط با مركز اجراي هنرهاي نمايشي پرداخته است. و در نهايت با ارائه راهكارهايي در زمينه افزايش تعاملات اجتماعي در فضاهاي عمومي، طرح هاي معماري با موضوع مركز اجراي هنرهاي نمايشي را ارائه داده است.