بررسي تطبيقي طراحي هاي هوشنگ سيحون و سيد هادي ميرميران و تاثير انديشه هاي آنان بر معماري معاصر ايران

وابستگي و پيوند با سنن و عدم موفقيت در ايجاد حركتي نوين كه قادر به دنباله روي ارزشمند با گذشته بوده و بتواند با معماري امروز جهان به گفتمان بنشيند . بعضي از معماران ايراني را بر آن داشت تا بر مبناي تجربيات چند دهه اخير به دنبال راه حلي براي اين معضل برايند . اين هدف به حركت جديدي در معماري مدرن ايران منجر گرديد كه متاسفانه به دليل عدم ارتباط نزديك اين معماري و نبود فرصت هاي مناسب به روش نظام مندي دست نيافته است . معماري معاصر ايران اگرچه در بخش عمده خود، همواره دغدغه تاريخ معماري ايران را داشته و تلاش‌هايي را در جهت برقراري پيوند با معماري گذشته و تداوم آن به عمل آورده است، ليكن توجه معماري ايران به معماري گذشته، بيشتر سطحي و ظاهري بوده و توجه چندان عميقي به روح كلي معماري گذشته و نيز اصول و مباني آن و به‌كارگيري اين اصول و به ويژه تكامل آن، نداشته است. روش تحقيق در اين مقاله بصورت كتابخانه ايي و مطالعاتي بوده و هدف از نگارش مقاله اين است كه با برسي و مقايسه طراحي هاي هوشنگ سيحون و سيد هادي ميرميران تاثير انديشه هاي آنان بر معماري معاصر ايران دست يافته و برخي از كارهاي اين معماران بزرگ و ويژگي هايي كه در كارهاي آنان وجود دارد به انديشه هايشان در طراحي بناها دست پيدا كرد. اميد است كه معماران امروزي انديشه هاي اين معماران بزرگ را سر لوحه كارهاي خود در طراحي بناهايشان قرار داده وشاهد پيشرفت ايران عزيزمان در حوزه معماري باشيم.