طراحي شبكه ي پيوسته ي فضايي از طريق تقويت جريان ديد و حركت پياده (قطاع 1 اطراف حرم و بافت پيرامون آن)

طراحي خيابان ها و مكان هاي عمومي شهرها، به عنوان عناصر معماري و فضاي زندگي ساكنين با ويژگي ها و قابليت هاي ادراكي انسان از وظايف طراحان شهري است و از ويژگي هاي مهم آن،پيوستگي و توالي آنها است.در اين ميان برنامه ريزي و طراحي فضاهاي اختصاصي جهت عبور عابر پياده به خاطر توجه بيشتر به بعد انسان به عنوان عنصر اصلي حيات بخش شهرها در فضاهاي شهري ضروري مي باشد.در مشهد به عنوان شهري زيارتي و وجود فضاهاي اجتماعي اين مساله شاخص تر مي شود.در قطاع1 اطراف حرم و بافت پيراموني،با توجه به قدمت تاريخي و وجود حرم امام رضا در آن،عابر پياده از جايگاه خاصي در گذشته برخوردار بوده است.اخيرا توسعه فيزيكي و جمعيتي شهر تاثيرات شگرفي بر ساختار كالبدي-فيزيكي و اجتماعي-فرهنگي شهر داشته است،به طوريكه سيما و منظر شهري اطراف حرم دچار آشفتگي و اغتشاش بصري شده و به علت توسعه ناموزون شبكه معابر و عدم پيوستگي آن،اختلالات بسياري در ديدرسي و دسترسي اين بافت به وجود آمده است.اين مسئله تاثيرات قابل توجهي بر روحيات و رفتارهاي شهروندان داشته و سبب تنزل كيفيت هاي محيطي در ديدگاه شهروندان و كمرنگ شدن رابطه انسان و محيط شده است.هدف اصلي پژوهش دستيابي به پيوستار فضايي(بصري-حركتي) عابر پياده در بافت اطراف حرم مي باشد و تكنيك چيدمان فضا با داشتن پارامترهايي همچون عمق،همپيوندي،اتصال و انتخاب جهت تحليل ديدرسي و دسترسي مناسب بوده و مي تواند در درك نارسايي شبكه ي موجود كارگشاي طراحان و برنامه ريزان شهري باشد.جهت جمع آوري اطلاعات از روش هاي كتابخانه اي و ميداني استفاده شده و تحليل داده ها با استفاده از روش چيدمان فضا مي باشد.يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه با ايجاد شبكه اي از كانون هاي عملكردي و بصري و ايجاد پيوستگي ديد و حركت ميان اين شبكه از طريق معيارهاي مختلف مي توان به پيوستاري فضايي دست يافت.