جهت يابي در بناهاي عظيم

همراه با پيشرفت روز افزون علم، جمعيت نيز افزايش يافته است و شاهد پيدايش ابعاد جديدي از بناهايي هستيم كه در گذشته نيز به نحوي بوده اند امّا مشكل حاضر را نداشته اند. جهت يابي در بناهاي عظيم همواره براي شهروندان كه به بازديد اين بناها ميروند مشكلي بوده كه پيشتر در ملزومات طراحي لحاظ نگرديده و از چشم معماران و شهرسازان محفوظ مانده است. با بررسي نقاط مشترك، قوت و ضعف چند بناي فرهنگي كه گسترش آنها عمدتاً بصورت افقي است مانند: بيمارستان، دانشگاه، موزه، فرودگاه، كارخانه جات و شركت هاي بزرگ و ... كه از اين قبيل بناها هستند به نتايج چشم گيري رسيدم كه در متن مقاله نتايج اين پژوهش وجود دارد كه چگونه از وابستگي به تابلوهاي راهنما خلاص شويم و اين طراحي باشد كه به راهنمايي بازديد كننده بشتابد مانند اهميت جهت گيري بنا و ورودي ها و يا انتخاب اشكال هندسي و مصالح كه داراي اهميت بسزايي هستند. هدف از طراحي كردن نيز هميشه سهولت در انجام يكسري كارهاست كه اگر بي نقص انجام گيرد، متوجه انجام آن نخواهيم شد.