تحليلي بر مفاهيم مكاني خانه و نامكاني بي خانماني با تاكيد بر تاثير فرهنگ

آدمي بافرهنگ خود در شكل گيري و نقش يابي مكان ها تأثير گذار بوده، و خود را جزئي ازمكان هايي مي داند كه ساختار فرهنگي او را دربرداشته و به تصوير مي كشند. شناخت و درك مفهوم و هويت مكاني خانه كه متأثر از هويت و فرهنگ آدمي مي باشد، در برابر خانه هاي امروزي كه بدون توجه به محيط پيرامون و نيازهاي كيفي، تنها برآورده كننده ي نيازهاي كمي و زودگذر كه به دور از هرگونه معنا و هويتي تنها ترويج دهنده ي بي خانماني هستند، حائز اهميت مي باشد. مساكن امروزي كه به عنوان خانه تلقي مي شوند تنها حاصل برنامه ريزي و استاندارد سازي به روش هاي علمي وسرمايه داري هستند، كه انسان و هويت او را به عنوان يك موجود فرهنگي در نظر نگرفته و حس بودن با مكان را بجاي حس خود از مكان منجر مي گردند، كه اين خود نوعي از بي خانماني محسوب مي گردد. هدف تحقيق حاضر بررسي نقش فرهنگ در شكل گيري مكان و هويت مكاني خانه و نامكاني بي خانماني است و اينكه بسته به هويت مكاني و مراتب آن كه متأثر از نمود و تجلي فرهنگ آدمي است، سطوح دلبستگي مكاني متفاوتي ايجاد مي گردد. روش تحقيق روشي تحليلي است كه با استناد بر منبع كتابخانه اي مفاهيم خانه و بي خانماني را از ديدگاه مكاني با تاكيد بر تأثير فرهنگ مورد بررسي قرار مي دهد. در نهايت بدين شكل نتيجه گيري مي شود كه: فرهنگ آدمي مهم ترين عامل درهويت بخشي و معنا دهي به مكان زندگي وي مي باشد كه از اين طريق در شكل گيري مكاني خانه و نامكاني بي خانماني تأثير گذار مي باشد، بدين نحوه كه اگر چه نبود يك مسكن فيزيكي و يا تغيير مكان ابعاد مهمي از بي خانماني محسوب مي شوند اما جداي از اين ها بي خانماني: محل هايي است فاقد معنا يا معناهايي متناسب با فرهنگ و نيازهاي افراد در گذر زمان كه به عنوان خانه در آن زندگي خويش را سپري مي كنند، همچنين اين نوع معاني نقش موثري را در هويت بخشي و دلبستگي به مكان زندگي افراد برعهده دارند.