بررسي الگوها و شاخصه هاي معماري بيونيك به منظور استفاده بهينه در چارچوب معماري پايدار

امروزه محيط زيست ، صرفه جويي در مصرف انرژي هاي فسيلي و توسعه پايدار به مباحث بسيار مهم و رايج در سطح بين-اللمللي تبديل شده اند . به طوري كه حفظ منابع انرژي، جلوگيري از آلوده كردن زمين و محيط زيست ، كاهش ميزان مصرف انرژي هاي فسيلي و هم زيستي با شرايط طبيعي و اقليمي مبدل به يكي از مهمتمرين تدابير در معماري شده و معماران را ملزم به رعايت اصول و قواعد خاصي در زمينه ساخت و ساز مي كند. توسعه اي كه نيازهاي زمان حال را برآورده سازد بدون آنكه توانايي نسل هاي آينده در برآورده سازي نيازهايشان را به خطر اندازد . در راستاي اهداف فوق يكي از رويكردهاي معماري پايدار رويكرد معماري بيونيك مي باشد بيونيك كه به آن بيومتريك يا مهندسي خلاق زيستي هم مي گويند كاربرد سامانه ها و روشهاي بيولوژيكال موجود در طبيعت در سيستم هاي مهندسي و فناوري هاي مدرن است معماران و طراحان ساختماني معتقدند كه طرح هاي الهام گرفته از طبيعت مي تواند به كاهش صدمات زيست محيطي ناشي از ساختمان ها كمك شاياني كند. هدف اين پژوهش معرفي شاخص ها و زمينه هاي بهره گيري از علم بيونيك در آثار معماري مي باشد. هدف اين پژوهش بازشناسي مفهوم و شاخص هاي معماري بيونيك و معرفي و تعيين جايگاه آن در معماري،در راستاي رسيدن به يك نوع معماري متعارف با اصول معماري پايدار و هماهنگ با طبيعت مي باشد. روش تحقيق به صورت تحليلي از طريق مطالعه و بررسي معماري بيونيك و براي گردآوري اطلاعات از مطالعات كتابخانه اي استفاده شده است. نتايد تحقيق نشان مي دهد كه در الگوبرداري از طبيعت مي توان از فرم، سازه و ساختار، تركيبات و يا مصالح در خلق فضاي معماري الهام گرفت.