انرژي هاي نو دربهينه سازي مصرف انرژي در ساختمان

كاربرد مفاهيم پايداري و توسعه پايدار در معماري مبحثي به نام معماري پايدار را به‌ وجود آورده است كه مهم‌ترين سرفصل‌هاي آن را عناوين معماري اكو - تك ، معماري و انرژي و معماري سبز تشكيل مي‌دهد.معماري پايدار)كه در واقع زيرمجموعه طراحي پايدار است (را شايد بتوان يكي از جريان‌هاي مهم معاصر به حساب آورد كه عكس‌العملي منطقي در برابر مسايل و مشكلات عصر صنعت به شمار مي‌رود. براي مثال، 50 درصد از ذخاير سوختي در ساختمان‌ها مصرف مي‌شود كه اين به نوبه خود منجر به بحران‌هاي زيست محيطي شده و خواهد شد. لذا، ضرورت ايجاد و توسعه هرچه بيشتر مقوله پايداري در معماري بخوبي قابل مشاهده است.معماري پايدار، مانند ساير مقولات معماري، داراي اصول و قواعد خاصي است و اين سه مرحله را در برمي‌گيرد: صرفه جويي در منابع، طراحي براي بازگشت به چرخه زندگي و طراحي براي انسان كه هركدام آنها استراتژي‌هاي ويژه خود را دارند..شناخت و مطالعه اين تدابير، معمار را به درك بيشتر از محيطي كه بايد طراحي آن را انجام دهد، مي‌رساند.در واقع مي‌توان گفت كه براي رسيدن به معماري پايدار، طراح بايد اين مراحل و اصول را در طرح خود لحاظ و برحسب مورد تركيب و متعادل كند.اما مهمترين بحث در معماري پايدار استفاده بهينه از مهمترين منبع انرژي يعني خورشيد و زيست توده هامي باشد كه در نحوه قرار گيري و چينش اجزا طبيعي و مصنوعي در عالم تاثير مستقيم دارد.در اين ميان چگونگي استفاده از اين منابع انرژي اهميت بسزايي دارد اينكه ما بتوانيم حداكثر بهره برداري از آنها بيشترين بازده را با كمترين هزينه داشته باشيم اين پژوهش از نوع توصيفي – تحليلي بوده و مبتني بر اطلاعات كتابخانه اي، آرشيو سازمان هاي دولتي و گزارش ادارت محلي ميباشد.