بررسي ميزان آرامش دهنده بودن مجتمع هاي مسكوني (مطالعه موردي 160 واحد مسكوني در منطقه سعادت آباد )

رشد سريع شهرنشيني ، افزايش جمعيت و شتاب روز افزون پيشرفتهاي تكنولوژيك بيش از پيش ساخت و ساز را به سوي بلندمرتبه سازي سوق داده است كه در كنار پيامدهاي مثبت خود ، موجبات افزايش تنش در افراد را بوجود آورده است و نياز به فضاهايي كه آرامش دهنده باشند را دو چندان كرده است . بنابراين بررسي و تحليل فضاهاي مجتمع هاي مسكوني كه مهمترين مكان آرامش دهنده انسان است بسيار با اهميت به نظر مي رسد . اين پژوهش از لحاظ هدف ، از نوع كاربردي است و به بررسي مولفه هاي آرامش در مجتمع هاي مسكوني مي پردازد و از حيث روش تحقيق ، توصيفي _ تحليلي مي باشد و با توجه به ماهيت موضوع ، متغير مستقل آن مولفه هاي آرامش و متغير وابسته آن واحدهاي مسكوني مي باشد. اين تحقيق با اين فرض پيش مي رود كه مولفه هاي آرامش كه شامل امنيت ،آزادي انتخاب،خلوت،قلمروي شخصي،تعاملات اجتماعي ، ويژگيهاي بصري و ويژگيهاي طبيعي مي شود، در طراحي مجتمع هاي مسكوني امروزي رعايت مي شوند و احساس تعلق به محل زندگي همانند گذشته وجود دارد. فرضيات اين تحقيق با استفاده از منابع مكتوب و مرور متون گذشته بررسي شده است و همچنين براي آزمون آنها، از طريق پرسشنامه كه در اختيار زنان متاهل شاغل در منطقه سعادت آباد تهران قرار داده شد ، 160 واحد مسكوني از مجتمع هاي واقع در منطقه سعادت آباد مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گرفته است و در نهايت مشخص شد كه اكثريت واحدهاي مسكوني بدون در نظر گرفتن مولفه هاي آرامش هستند و در انتها براي طراحي مجتمع هاي مسكوني راهكارهايي ارائه شده است .