بررسي وضعيت كنوني همراهان بيمار در شيراز با رويكرد جلوگيري از آسيب هاي اجتماعي

وجود امكانات مهم پزشكي و درماني در شيراز نسبت به ساير كشورها و نبود امكانات مناسب پزشكي در استان هاي همجوار، اين شهر را به قطب توريسم درماني تبديل كرده است. مهمترين عوامل افزايش جذب بيمار از ساير شهرهاي خارج شيراز و محل رجوع عده‌اي از بيماران خارجي (اعراب حاشيه خليج فارس) بوده‌ است اما اينكه مراكز درماني شيراز تا چه حد توانسته است از دغدغه هاي فكري بيماران و همراهان بيماران اعم از بيماران داخلي و بيماران مراجعه كننده از ساير كشورها، بكاهد، امري است كه بايد مورد تحليل قرار گيرد. بر اين اساس، تفكر كلي در مقاله حاضر بر مبناي برطرف نمودن معضل نبود جاي خواب براي همراهان بيمار مي باشد چراكه مي توان يك بحران خوش خيم به حساب آورد كه اگر سازمان مديريت بحران، سازمان بهزيستي و ساير نهادهاي حمايتي، هرچه زودتر وارد اين عرصه نشوند، اين معضل مي تواند به يك بحران بزرگ تر تبديل شود و خانواده همراهان بيمار در معرض آسيب هاي اجتماعي قرار بگيرند. در اين راستا به منظور دستيابي به اهداف مورد نظر در اين مقاله از روش كتابخانه‌اي و بررسي ميداني فضاهاي موجود و جمع‌آوري پرسشنامه از استفاده كنندگان خدمات درماني و مصاحبه با افراد صاحب نظر(شهروندان) استفاده شده است. اغلب اين افراد داراي نيازهاي مشتركي مي‌باشند كه با در نظر گرفتن اين نيازها و ادغام آن با راهكارهاي استخراج شده از تحقيقات پيشين در زمينه رفع معضلات موجود در محيط‌هاي درماني، مي‌توان راهكارهايي خاص براي طراحي فضايي جهت اسكان همراهان بيماران(همراه سرا) در نزديكي بيمارستان‌ها پيشنهاد داد تا سبب ايجاد محيطي مطلوب‌تر گردد.