ارزيابي و بررسي وضعيت پياده رو هاي اطراف بافت تاريخي شهر كرمان با تأكيد بر پياده مداري

با رشد شهرنشيني، گسترش شهرها، پيدايش اتومبيل و در نتيجه انقلاب صنعتي، پياده روي كاهش يافته است و از اهميت و نقش آن كاسته و حقوق عابر پياده در شهرها ناديده گرفته شد. از طرفي پياده روي قديمي ترين شكل جابجائي انسان در فضاي شهري است كه به عنوان اصلي ترين الگوي جابجائي در داخل كانون هاي زيستي به دليل كم هزينه بودن و يا دسترس بودن آسان براي كليه اقشار جامعه به شمار مي رود. پياده رو بخشي از شبكه معابر مي باشد كه از طريق جداسازي ترافيك وسايل نقليه از عابران پياده، باعث تأمين ايمني عابران پياده مي گردد. اين مسيرها معمولاً به موازات سواره رو ولي جدا از آن است. در اين محدوده تنها عابران پياده مي توانند تردد نمايند و ايمني، راحتي، دسترسي و تحرك از خصوصيات مهم و بارز اين بخش از شبكه معابر مي باشد. در اين راستا هدف پژوهش حاضر سنجش پياده راه در با تأكيد بر پياده مداري در اطراف بافت تاريخي شهر كرمان مي باشد. روش تحقيق پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي مبتني بر شيوه ميداني مي باشد. براي جمع آوري اطلاعات از روش هاي كتابخانه اي(كتب، مقالات، اسناد، اينتنرنت و ...) و روش ميداني(مصاحبه و مشاهده) استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد بطور كلي وضعيت پياده رو هاي بافت تاريخي و قديم شهر كرمان براي پياده مداري، در وضع نامطلوب و نامناسب قرار دارند بطوري كه هيچ كدام از قسمت هاي محدوده مورد مطالعه امكان پياده روي را براي عابرين فراهم نكرده اند. از اين رو برنامه ريزي در جهت ساماندهي آن از اولويت هاي اساسي به شمار مي آيد كه برنامه ريزان شهري بايد به آن توجه ويژ ه اي داشته باشند.