بررسي معضل حاشيه نشيني و ارائه راهكارها (نمونه موردي شهر بجنورد)

پديده حاشيه نشيني تقريبا در اكثر شهرهاي مهم دنيا فكر مديران و مسئولين را به خود اختصاص داده است.دركشور ايران نيز در برخي از شهرها به لحاظ شرايط خاص جغرافيائي و اقتصادي اين پديده نيز به وضوح روشن است.به طوري كه به نحوي با مهاجرت روستا شهري و نيز پارامترهاي متاثر آن،اعم از كمبود امكانات توليدي در روستاها و بحران آب و همچنين توجيه اقتصادي در كلان شهرها ، باعث حجمه حضور آنان شده است. شهر بجنورد نيز از اين قاعده مستثني نيست ،كه اين خود باعث ايجاد حاشيه نشيني گسترده شده است.اين در حاليست كه اين شهر ، به لحاظ شرايط خاص جغرافيائي (ناوديسي بودن)،ظرفيت اين حجم را ندارد، كه خود به نوعي باعث معضلات بسياري در برنامه ريزي شهري و شهرسازي و نگاه به آينده شده است.هدف از اين تحقيق، بررسي معضل حاشيه نشيني و ارائه راهكارهاي منطقي در شهر بجنورد است،كه جهت گردآوري اطلاعات ، از مطالعات ميداني و كتابخانه اي اعم از مشاهده عيني و سايتهاي مرتبط و پايان نامه و مقالات علمي، استفاده شده است،روش تحقيق در اين پژوهش بر اساس هدف ، كاربردي و بر اساس ماهيت ،توصيفي ،موردي ميباشد و از يافته هاي پژوهش ميتوان به مواردي همچون،ايجاد بستر مناسب اعم از ،خدمات رساني و ايجاد زيرساختهاي اقتصادي جهت اقشار كم درآمد در روستاها و شهرهاي متوسط و كوچك را نام بردكه اين خود به نوعي در راستاي توسعه پايدار شهري ميباشد.