تحليلي بر كاروانسراهاي ايراني

كاروانسراها بناهايي‏ هستند كه جهت اسكان موقت و استراحت كاروانيان در مسير راه‏ها ايجاد شده‏ و تحت تأثير تحولات اخير در عرصه حملو نقل و ارتباطات، كارآيي خود را از دست داده و به ويرانه‏هايي بدل شده‏اند. پيشينه وجود اين بناهاي امن در ايران به زمان‏هاي دور برمي‏گردد و حتي بنا به اظهارنظرهاي مورخان مي‏توان ايران را خاستگاه اين‏گونه از بنا به حساب آورد. طرح و نقشه كاروانسراها در طي قرون متمادي دست‏خوش تغييرات چنداني نشده‏اند و اساس‏ آن‏ها شامل ايجاد باربندها و فضاهاي اطاق مانندي است كه پيرامون حياط وسط ساخته شده و تنها يك ورودي دارند. كاروانسراها را مي‏توان حاصل انديشه ايرانيان باستان و تبلوري از بخشي از فرهنگ اين مرز و بوم دانست. بدين ترتيب مطالعه هرچه بيشتر اين‏ بناها، شناخت ما را نسبت به زيرساخت‏هاي فرهنگي‏مان غني‏تر مي‏كند. بررسي كاروانسراها در ايران از آن جهت داراي اهميت است كه كاروانسراها حاوي ويژگي‏هاي منحصر به‏ فردي است كه از بارزترين آن‏ها فعاليت فراوان عمراني در زمينه راه‏ها و به ويژه ساخت اين‏ بناهاست. در تحقيق حاضر از روش توصيفي تحليلي براي رسيدن به اهداف تحقيق استفاده شده است. جهت گردآوري اطلاعات از دو روش اسنادي و ميداني استفاده شده است. با منابع كتاب شامل كتب، مقالات، اسناد، پايان نامه هاي دانشگاهي، نقشه ها و منابع مرتبط با موضوع، گردآوري و مطالعه شده است. همچنين نمونه هاي مورد نياز پژوهش از طريق مطالعات ميداني اخذ گرديده است. نتيجه تحقيق نشان داد همچنان شاهد جابجايي مسافرها در بين شهرها هستيم در نتيجه در بين شهرها همچنين نياز به محل سكني امن براي مسافران ملزوم است پس ميتوان نتيجه گرفت همچنان به وجود مامن هاي امن براي مسافران احتياج است.