تاثير مصالح نوين در صنعت ساختمان (با رويكردي بر تاثير فرم در معماري)

مطالعه تاريخ و سير تكنولوژي در جهان كاملا اين مسئله را هموار نموده كه پيدايش امكانات جديد، بسيارى از انديشه هاى نوين را به همراه داشته است . در معماري پيش از مدرن به دليل روند كند و آهسته تغييرات در فن ساختمان و تكنولوژي اين تحولات در طول زمان به تدريج جذب و هضم مي شده است و از آنجا كه رشته معمارى با ساخت و ساز ارتباط مستقيم دارد، نحوة شكل گيرى بهينة كالبد اجرايى، وابسته به مواد و مصالح، تكنولوژى عمومى و نيروى انسانى ماهر بوده حضور تكنولوژي در عرصه هاي مختلف از شكل گيري تفكر اوليه، فرآيند تكامل تفكر، فرآيند طراحي و ساخت تا بهره برداري از اثر به اشكال مختلفي مي باشد و بدين ترتيب تاثيرات مختلفي را بر معماري مي گذارد. اين تحقيق به منظور اولويت بندي مصالح فايبر گلاس، پلي كربنات، ساگاگلس،سقف ورقه اي متحرك، ورقه هاي روشنايي پليمري براي يك پژوهشكده معماري صورت گرفته كه نتايج حاصل از پژوهش نشان داد، اولويت بندي مصالح با توجه به سه معيار مورد بررسي در رتبه اول فايبر گلاس (8/0)بوده و بعد از آن به ترتيب پلي كربنات (58/0CLi=)، ETEF (55/0 CLi=)، ساگا گلس (45/ CLi=)، سقف ورقه اي متحرك (31/0 CLi=) و ورقه هاي روشنايي پليمري (07/0 CLi=) مي باشند.