مطالعه و بررسي آثار متقابل غلظت مواد معلق در آب، نوع پوشش سطح خاك و نيز عمق لايروبي بر ميزان نفوذپذيري حوضچه هاي تغذيه مصنوعي

به منظور بررسي اثرات متقابل غلظت مواد معلق در آب، نوع پوشش سطح خاك، خشك سازي و نيز لايروبي پس از عمليات رسوبگذاري بر ميزان نفوذپذيري تعدادي از كرت هاي مصنوعي پژوهشي در دشت فسا انجام شد. آزمايشات فوق الذكر در محدوده مطالعاتي دشت فسا و در نزديكي (خارج از) حوضچه تغذيه مصنوعي حسين آباد انجام گرفت. آزمايش مورد نظر شامل سه فاكتور مقدار غلظت ذرات معلق آب ورودي ( 0، 3، 6 و 9 گرم در ليتر)، نوع پوشش خاك (بدون پوشش، پوشش ضايعات پنبه و پوشش شن شسته) و نيز عمق لايروبي شده (5، 10، 15، 20 و 25 سانتي متري از سطح خاك بدون در نظر گرفتن رسوبات ته نشين شده در مراحل قبل آزمايش) مي باشد كه در 60 حوضچه صورت پذيرفت. نتايج نشان داد كه با افزايش غلظت ذرات معلق ريزدانه در آب ورودي به حوضچه ها، ميزان سرعت نفوذ نهايي آب به داخل خاك كاهش مي يابد. همچنين نتايج بيانگر مزيت نسبي پوشش شني نسبت به پوشش پنبه و حالت بدون پوشش مي باشد كه مي تواند در تاخير اندازي پديده انسداد منافذ سطحي خاك بستر حوضچه هاي تغذيه مصنوعي عمل نمايد. ضمنا با توجه به كوتاه بودن زمان مستغرق بودن خاك كرت ها (حوضچه ها) مشخص گرديد كه لايروبي 10 و حتي 5 سانتيمتري سطحي خاك بستر كرت ها مي تواند در افزايش قابل توجه سرعت نفوذپذيري موثر باشد. به عبارت ديگر ذرات ريزدانه اي كه وارد خلل و فرج خاك شده اند در لايه سطحي خاك باقيمانده و پس از عمليات لايروبي، سرعت نفوذپذيري نسبتا افزايش مي يابد. بنابراين با در نظر گرفتن امكان لايروبي سطحي خاك بستر، پوشش شني مناسب تر مي باشد و همچنين پوشش سطحي خاك با استفاده از ضايعات پنبه نيز نسبت به خاك لخت (بدون پوشش) داراي سرعت نفوذ بيشتري براي ورود آب بود.