بررسي مردم نگارانه تجربه ي گردشگران ايتاليايي در شهر تهران

طبق گزارش سازمان جهاني گردشگري درآمد ناشي از توريسم در جهان بالغ بر يك دهم كل توليد ناخالص دنيا را تشكيل مي دهد و اقتصاد بسياري از كشورهاي جهان به اين صنعت وابستگي شديد دارد. جايگاه شهر تهران به عنوان پايتخت و اصلي ترين كلان شهر ايران از اين منظر مطلوب نبوده و گمان مي رود كلان شهرهايي مانند اصفهان، شيراز، يزد و مشهد در اين حوزه به طور نسبي موفق تر بوده اند. امروزه از نگاه برنامه ريزي شهري، تجربه ي گردشگران از سفر به شهرهاي مختلف يكي از مباحث مورد توجه است به نحوي كه تصوير ايجاد شده در ذهن توريست ها مي تواند در تعيين خط مشي ها در مسير نيل به چشم انداز اين صنعت موثر باشد. در همين راستا، تصوير شهر تهران در ذهن گردشگران غير ايراني مي تواند نقش موثري در درك وضعت موجود، برنامه ريزي هاي كوتاه مدت و بلندمدت شهري، و سياست گذاري هاي نهادهاي مرتبط با حوزه گردشگري داشته باشد. در حال حاضر، پژوهش هاي چنداني درباره ي اين جنبه از مباحث گردشگري كه بيشتر كيفي بوده و برگرفته از كنش مستقيم با گردشگران مي باشد، به ويژه در حوزه مطالعات شهري، به چشم نمي خورد. نويسنده به عنوان پژوهشگر مطالعات شهري و راهنماي تورهاي فرهنگي ايتاليايي زبان، براي درك بهتر موضوع از شيوه ي تحقيق كيفي- توصيفي و روش مردم نگاري شهري بهره برده است. جامعه آماري تحقيق شامل 250 نفر از گردشگران ايتاليايي طي 11 گروه در يك بازه زماني دو ساله (1393-95) مي باشد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كالبد شهر از جمله بافت تاريخي، فرسوده، نوساز و مدرن و همچنين مسائل زيست محيطي بيش از ساير موارد مورد توجه گردشگران قرار گرفته است.