نگرشي نو در طراحي آپارتمان هاي مسكوني با هدف افزايش ارتباط آپارتمان ها با فضاي‌سبز

دغدغه هاي زندگي شهرنشيني و به دنبال آن آپارتمان‌نشيني، سبب فاصله افتادن بين طبيعت و انسان‌ها شده است. در صورتي كه فطرت انسان‌ها با طبيعت عجين بوده و اين عدم ارتباط با طبيعت مشكلات رواني و جسمي فراواني را براي انسان‌ها، سبب گرديده است. هدف از پژوهش حاضر پيشنهاد راهكارهاي طراحي جهت ارتباط آپارتمان‌هاي مسكوني با طبيعت (فضاي‌سبز) مي باشد. بدين منظور از روش تحليلي‌توصيفي، با ابزار تحليل گرافيكي استفاده شد. بدين ترتيب كه پس از مطالعه تأثيرات فضاي سبز بر انسان، راهكارهايي براي طراحي آپارتمان‌ها (فرم غالب مسكن‌هاي شهري) با هدف افزايش حضور فضاي سبز در آپارتمان ها تبيين شد. ازنتايج پژوهش، راهكارهايي درطراحي معماري مي‌باشد كه به طراحي و بازطراحي انواع فضاهاي باز و نيمه باز و كيفيت بخشيدن به اين فضاها و توجه به عوامل طبيعي اطراف سايت، منجر مي‌شود. با توجه به تأثيرات مثبت ارتباط با طبيعت بر انسان؛ اميد است كه در آينده بهره مندي از طبيعت و فضاي سبز در طراحي ها به عنوان يكي از اصول طراحي فضاي معماري بيش از پيش مدنظر طراحان قرار گيرد.