تحليلي بر فرايند طراحي مجتمع مسكوني زمينه گرا

طراحي بر مبناي پژوهش ، در سال هاي نخستين براين باور استوار بود كه ذات فرايند طراحي، تا حدود زيادي مستقل از ويژگي هاي موضوع آن است و بر اساس اين باور، طراحي در همه زمينه ها داراي فرآيندي مشابه است. سلسله پژوهش هاي انجام شده در چند دهه اخير براساس چارچوب هاي ذهني و نيز اتخاذ روش هاي گوناگوني به انجام رسيده است؛ از تأمل و نظريه پردازي گرفته تا مصاحبه با طراحان و نيز ثبت و تجزيه و تحليل پروتكل هاي طراحي با طراحي و روش هاي كيفي و كمي ديگر.در تعامل فرايند معماري با رويكرد زمينه گرايي در مجتمع مسكوني مي توان شاهد فرايندي به مراتب پيچيده تر،با داده هاي بيشتر و حوذه نفوذ مباني فكري معمار در روند طراحي بود. براين اساس در اين تحقيق با برسي فرايند معماري در دوران مدرن و پرداختن به ريشه ها و روش هاي فرايند در اين دوران و پرداختن به مباحث زمينه گرايي در مجتمع هاي مسكوني ، به ارائه يك نمودار از فرايند معماري با رويكرد زمينه گرا از ديدگاه پژوهشگر در مقام تحليل گر فرايند معماري ،مي پردازيم. مطالعات اسنادي وكتابخانه اي اساس اين پژوهش را تشكيل مي دهد و با روش تحقيق كيفي و توصيفي ،تحليلي انجام مي شود . در نهايت به ارائه اصول و قواعد مبتني بر ويژگي هاي فرايند معماري زمينه گرا پرداخته مي شود و اين كه عوامل فرهنگي ،اجتماعي ،اقتصادي ،عناصر معماري زمينه ، سلسله مراتب فضا ،مصالح وبافت ،نشانه ها ،گونه اقليمي و همچنين توجه به نياز هاي معاصر استفاده كنندگان و توجه به فناوري هاي مدرن در به كار گيري عوامل زمينه و در فرايند معماري ، نقش معمار را در مقام تحليل گر پر رنگ تر مي سازد.