تأثير هويت مكان در رضايتمندي محيط مسكوني

همواره ارتباط بين رضايتمندي فرد از محله خود و شناخت هويت خويش مورد سوال روان شناسان و طراحان محيطي بوده است. پيوسته زير سوال بودن بافت شهرهاي جديد در ناديده گيري شكل گرفتن هويت و هم-چنين عملكرد خوب فضا هاي باز محله هاي قديمي در برقراري تماس افراد و تعامل اجتماعي مطرح بوده است. رابطه مطلوب اجتماعي بين ساكنين به عنوان يكي از مولفه هاي رضايتمندي مسكوني، تعلق اشخاص به مكان و شكل گيري هويت مكان را در بين آن ها در بر دارد، و بيان گر آن است كه حس هويت فردي از محله خود عمدتاً با جنبه هاي اجتماعي از رضايتمندي افراد در تعامل است. پس رضايتمندي مسكوني در واقع به شدت به تعلق شخص به فضاي زندگي وابسته است و به طور كلي به كيفيت تشخيص هويت مكان مرتبط مي شود. هدف از اين تحقيق اين تجزيه و تحليل رابطه بين تشخيص هويت و رضايتمندي از محيط مسكوني است. علاوه بر آن پيرامون شكل گيري هويت و تعريف آن در ذهن افراد مختصر توصيفي ارائه شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه تشخيص هويت مكان به طول مدت اقامت و به موضوعاتي كه باعث ايجاد رضايتمندي در ساكنين مي شود وابسته است.