تأثير سامانه هوشمند حمل‌ونقل بر تصميم‌گيري مديران سازمان اتوبوسراني مشهد

امروزه مديران سازمان‌ها به‌ويژه مديران بخش حمل‌ونقل با توجه به پيچيدگي‌هاي محيطي و فعاليت در محيط عدم اطمينان با چالش‌ها و مسائل بسياري در تصميم‌گيري مواجه هستند يكي از ابزار‌هاي نوين كه به‌منظور كمك به اتخاذ تصميمات بهينه توسط مديران به كار مي‌رود، به‌كارگيري «سامانه‌هاي حمل‌ونقل هوشمند» مي‌باشد. سامانه حمل‌ونقل هوشمند طيف وسيعي از ابزارهاي جديد براي مديريت شبكه حمل‌ونقل و ارائه خدمات به كاربران را در بر مي‌گيرد. هدف تحقيق حاضر، بررسي تأثير سامانه هوشمند حمل‌ونقل بر تصميم‌گيري مديران سازمان اتوبوسراني مشهد است. اين تحقيق، به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ ماهيت از نوع تحقيقات توصيفي- همبستگي مي‌باشد. مطالعه به‌صورت پيمايشي و با روش نمونه‌گيري طبق جدول مورگان در بين40 نفر از مديران عالي، مياني و عملياتي اتوبوسراني شهر مشهد با پرسشنامه استاندارد موردسنجش قرار گرفته است. ميزان پايايي ابزار تحقيق 95/0 مي‌باشد. براي آزمون فرضيه‌هاي تحقيق از ضريب همبستگي نيمه‌هاي موازي آزمون اسپيرمن بروان استفاده شده است. نتايج فرضيه‌هاي اصلي تحقيق نشان مي‌دهد كه با ضريب اطمينان 95 درصد و با سطح معناداري 05/0≥ p-value ، بين متغير سامانه هوشمند حمل‌ونقل و تصميم‌گيري مديران رابطه‌اي مستقيم و معناداري وجود دارد.