بررسي مقاومت فشاري بتن خود تراكم حاوي الياف پلي الفين و زئوليت

روش‌هاي نوين اجراي سازه‌هاي مختلف و در برخي موارد ضرورت‌هاي اجرا ، منجر به رويكرد مهندسين به استفاده از بتن خودتراكم شده است. يكي از ويژگي هاي بتن خودتراكم نقش مواد پركننده مي باشد، لذا تأثير جنس و عملكرد اين مواد بر روي خواص بتن سخت شده حائز اهميت است. در بين مواد مورد استفاده در اين تحقيق، زئوليت كه داراي خاصيت پوزولاني بوده به ميزان 10 درصد وزني سيمان در تمامي طرح اختلاط ها جايگزين سيمان مصرفي شد . همچنين براي ارتقاء مقاومت فشاري بتن خود تراكم از الياف پلي الفين با درصد هاي حجمي مختلف 0.25 ، 0.5 ، 0.75 ، 1 و 1.25 درصد در اين تحقيق استفاده شده است و تأثير آن‌ها بر مقاومت فشاري بتن خودتراكم مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور جهت بررسي تأثير اين مواد بر مقاومت فشاري بتن خودتراكم 12 طرح اختلاط پيش‌بيني شد و در دو نسبت آب به چسباننده 0.33 و 0.38 مورد بررسي قرار گرفتند و آزمايش‌ مقاومت فشاري در سنين 3، 7، 28 و 56 روزه انجام گرديد. با توجه به نتايج، بهترين مقاومت فشاري مربوط به نمونه حاوي 0.5 درصد حجمي الياف پلي الفين (M2) با نسبت آب به چسباننده 0.33 مي باشد. به طوري كه نمونه M2 با نسبت آب به چسباننده 0.33 در سن 28 روز به ميزان 13.44 درصد در مقاومت فشاري نسبت به نمونه شاهد خود رشد داشته است.