تاثير سيستم ادراك محيطي انسان بر طراحي آشوبناك

ادراك محيط از مهمترين مفاهيم ارتباط انسان با محيط پيرامون است كه منجر به رفتار انسان در تقابل با آن ميشود كه بهترين وجه آن در ارتباط با طبيعت صورت مي گيرد چرا كه انسان خود جزئي از طبيعت است .پس با شناخت صحيح سيستم ادراكي انسان و تشابه آن با طبيعت مي توان به اصولي براي طراحي محيط رسيد تا رويارويي انسان با محيط مصنوع پيرامون نيز جذاب و قابل پذيرش باشد. حصول به اين امر مهم به لزوم شناخت كامل سيستم ادراك و پروسه شكل گيري اين فرآيند و سيستم موجود در طبيعت نياز دارد . بنابراين در اين پژوهش با هدف شناخت سيستم ادراكي انسان و تقابل آن با محيط طبيعي و مصنوعي اطراف وي به بررسي سيستم عملكرد مشترك آنها پرداخته مي شود تا با آگاهي از ارتباط آن با ادراك انسان به راهكاري براي رسيدن به شيوه مناسب طراحي معماري پرداخته شود . اين تحقيق از حيث روش ، توصيفي _ تحليلي مي باشد . بر اين پايه اثر ادراك محيطي انسان بر طراحي آشوبناك مورد بررسي قرار گرفته است و چنين فرض شده است كه مغز براي درك محيط ،بر اساس تئوري آشوب عمل مي كند. بنابراين اين تحقيق با استفاده از منابع مكتوب و مرور متون گذشته بررسي شده است و همچنين براي آزمون نهايي فرضيه، از طريق پرسشنامه كه در اختيار 160 نفر از زنان متاهل شاغل در منطقه سعادت آباد تهران قرار داده شد ، به بررسي ارتباط سيستم ادراك انسان و دانش آشوب پرداخته شد و در نهايت مشخص شد كه علي رقم محدوديتهايي مانند ژنتيك ، سليقه ،تربيت و اختلالات مغزي كه براي عملكرد سيستم مغز وجود دارد، درك محيط بر اساس آشوب صورت مي گيرد بنابراين در انتها پيشنهاد مي شود تا طراحي بر اساس مولفه هاي آشوب صورت بگيرد تا محيط ساخته شده و مصنوع براي انسانها همچون طبيعت هميشه جذاب و ماندگار باشد .