بررسي نقش منظر و فضاي باز مراكز آموزشي در ارتقاي يادگيري و رشد كودكان

محيط از مهم ترين عوامل تأثيرگذار بر پرورش و رشد انسان محسوب مي شود و بي شك كودكان بيشترين تأثير را از محيط مي گيرند. ارتباط مستقيم با محيط هاي طبيعي يكي از ابعاد مهم رشد كودك محسوب مي شود. كمبود فضاهاي بازي، فضايي براي جست و جو و جست و خيز كردن، عدم تعامل كودك با منظر و فضاي باز و محصوريت در كلاس هاي درس مراكز آموزشي ؛ لزوم توجه به فضاهاي بازي و آموزش را براي كودكان انكارناپذير كرده است. هدف از اين پژوهش، بررسي نقش منظر و فضاي باز در مراكز آموزشي كودكان و يافتن فوايد و اثراتي است كه محيط طبيعي مي تواند بر يادگيري و ابعاد مختلف رشد كودك داشته باشد بيان نمايد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد، فضاي باز طبيعي براي كودكان به دليل پتانسيل هاي بالقوه آن، موجب توسعه رشد همه جانبه كودك (رشد فيزيكي، ذهني، عاطفي و اجتماعي) و ارتقاي يادگيري او از طريق بازي و فعاليت هاي مختلفي كه امكان آن در فضاهاي بسته وجود ندارد مي گردد و به طور كلي بستر مناسبي را براي اجراي مطلوب برنامه هاي آموزشي، پرورشي و شكوفايي خلاقيت كودكان فراهم مي كند