بررسي و نقش نشانه هاي شهري، نمونه موردي: پل بسفر- استانبول (تركيه)

در جهان امروزي هر جامعه اي براي تعيين هويت و شاخصه هاي خود نشانه هايي دارد كه از آن نيز به عنوان نماد ياد مي شود. اين نماد ها كه گاه جزء آثار باستاني يا طبيعي و گاه مصنوعي انسان ساخت مي باشد. در صورت مقبوليت عموم جامعه تبديل به نماد و شاخصه آن شهر و جامعه مي شود. اين شهر ها برخوردار از محيط بصري مطلوب قادر هستند با وسعت بخشيدن به تجربه زيباشناختي شهروندان و گردشگران، باعث ارتقاي تصوير ذهني جامعه از خويش و تقويت غرور بومي و ملي در خاطره ها مي شود و با اعتلا بخشيدن به شكل شهر در سطح ملي و بين المللي، توان رغابتي شهر را براي جذب عموم مردم به شهر تقويت مي نمايد. نشانه ها و نمادها از كهنترين و پر نفوذ ترين ابزاري بوده است كه در جهت ظهور و آشكاري مسائل پنهان جهان مادي و معنوي به كار گرفته شده است. نشانه، عنصر طبيعي يا مصنوعي است كه به لحاظ شكل و عملكرد با محيط اطراف متفاوت بوده و جهت القاي حس مكان و هدايت گري براي شهروندان مورد استفاده قرار مي گيرد. همانا بايد ويژگي هايي را در نشانه اعمال كرد كه باعث ارتقاي فضاي شهري شود. . از اين رو در مقاله حاضر، پس از تبيين مفاهيم پايه و تشريح ضرورت‌ها‌ي نظري آنها در حوزۀ نشانه هاي شهري، به دستيابي اسلوبي در راستاي بازشناسي و رمزگشايي از نظام هاي نشانه-هايي در شهر اشاره مي شود و اصول و پارادايم هاي اين رويكرد به اختصار مورد توجه قرار مي گيرد. اين پژوهش به دنبال شناخت نشانه هاي شهري مي باشد كه براي جمع آوري اطلاعات بر حسب هدف فوق، كاربردي و شيوه ي مطالعه بر حسب روش تحقيق، توصيفي – تحليلي استفاده شده است ، همچنين جهت يافتن معيارهاي كالبدي تأثيرگذار در نشانه شدن يك عنصر در فضاهاي شهري به تحليل و بررسي پل بسفر واقع در شهر استانبول تركيه پرداخته شده است. بر اساس نتيج به دست آمده از اين پژوهش مي توان چنين گفت: فرم و عملكرد با هم در طراحي نشانه ها تاثير گذارند كه موجب نمايان شدن هويت و فرهنگ يك جامعه مي گردد.