بررسي تاثير ميكروسيليس بر روند كسب مقاومت فشاري بتن با مقاومت بالا در سنين مختلف

بتن به دليل قيمت پايين و استفاده آسان يكي از پرمصرف ترين مصالح ساختماني است. در چند دهه ي گذشته به دليل توسعه روزافزون ساختمانهاي بلند و سازه هاي بتني با دهانه هاي بزرگ، نياز به استفاده از بتن هاي توانمند با مقاومت هاي بالا اجتناب ناپذير شده است. بر طبق آخرين نسخه آيين نامه بتن آمريكا بتن با مقاومت بالاي 55 مگاپاسكال در محدوده ي بتن پرمقاومت قرار مي گيرد. براي ساخت بتن پرمقاومت علاوه بر سنگدانه، سيمان و آب، از پوزولانهاي مختلف همچون ميكروسيليس استفاده مي شود. در اين تحقيق كه جمع آوري اطلاعات پژوهش هاي چندين محقق مي باشد، به بررسي تاثير ميكروسيليس بر روند كسب مقاومت فشاري بتن در سنين مختلف پرداخته شد. با توجه به نتايج بدست آمده درصد بهينۀ ميكروسيليس جايگزين سيمان براي طرح اختلاط هاي مختلف بين 10% تا 15% مي باشد. مقاومت فشاري بتن، معيار اساسي در طراحي سازه ها مي باشد كه معمولا با انجام آزمايش روي نمونه هاي مكعبي يا استوانه اي 28 روزه اندازه گيري مي شود. در خصوص بتن با مقاومت بالا از آنجايي كه واكنش هاي شيميايي پوزولان ها عمدتا زمان بيشتري از واكنش هاي رايج سيمان و آب لازم دارند، سن مشخصه براي اندازه گيري مقاومت فشاري معمولا 56 روز يا 90 روز مي باشد. دوره انتظار 90 روزه براي اين آزمايش ممكن است روند ساخت و ساز را به تاخير بياندازد؛ اما چشم پوشي از اين آزمايش ها موجب محدود سازي كنترل كيفيت در ساخت سازه هاي بتني مي شود. از اين رو پيش بيني مقاومت نهايي بتن در سنين اوليه اهميت دارد. به همين دليل در اين تحقيق ضرايب تبديل مقاومت سن 7 روزه به 28 روزه و 90 روزه نيز ارائه گرديد.