ETABS 2016.2.0 طراحي المان هاي رابط سازه هاي مجاور بتني با نرم افزار براي كاهش خسارت سازه ها در اثر برخوردهاي سازه اي

اين پژوهش به بحث استفاده از المان هاي رابط براي كاهش خسارت سازه اي در اثر برخورد سازه هاي مجاور مي پردازد. در اين راستا نوعي ميراگر اصطكاكي و مدلي از جداساز لرزه اي و نيز در حالت ديگر درز انقطاع مورد توصيه آيين نامه ها، بين سازه ها قرار داده شده است. مقايسه بين اين المان هاي رابط نشان ميدهد كه در صورت انتخاب صحيح ميراگر و يا جداساز، در سازه هاي مختلف با كاهش تغييرمكان ها، نيروي ضربه و تخريب سازه هاي مجاور مواجه خواهيم بود و اين امر به كاهش هزينه هاي از دست رفته از بابت اعمال درز انقطاع و ايجاد فاصله بلا استفاده بين سازه ها كمك ميكند. البته علاوه بر اهميت ذكر شده گاهي با سازه هاي بدون درز انقطاع موجود، مواجه هستيم كه كاربرد نوعي جداساز يا ميراگر بين آنها اجتناب ناپذير است. در اين تحقيق در ابتدا جهت ETABS 2016.2.0 استفاده از نرم افزار تحليل و طراحي 1- مدلهاي لازم بصورت دو ساختمان 5 و 5 طبقه، 5 و9 طبقه مجاور هر كدام در سه حالت با رابط ميراگر اصطكاكي، با رابط ايزولاتور و با قرار دادن درز انقطاع بين دو سازه، مدل سازي شده است در ادامه تحليل خطي و غيرخطي به صورت تحليل ديناميكي تاريخچه زماني با استفاده از سه ركورد زلزله بم و گلباف و زرند مقياس شده، روي هر مدل انجام شده است. بررسي خروجي هاي عملكردي نشان مي دهد كه بصورت نمونه در مدلهاي هم ارتفاع بتني سازه مجاور هم تحت زلزله بم شاهد 57 درصد كاهش در برش ماكزيمم طبقه بام با بكارگيري ميراگر اصطكاكي بين دو سازه و همچنين در حالت با ميراگر حدود 65 درصد كاهش دريفت طبقات نسبت به مدل با جداساز و 62.5 درصد كاهش دريفت ميراگر نسبت به درز انقطاع هستيم. توصيه به ساخت و سازهاي سازه مجاور بدون درز انقطاع و جايگزيني ميراگر اصطكاكي فنر و جداساز لرزه اي مابين سازهها با انواع ارتفاعات و بتني و فولادي و غيره مي شود.