الگوبرداري از طبيعت و اقليم در معماري پايدار مازندران

معماري پايدار كه در واقع زير مجموعه ي طراحي پايدار است، يكي از جريان هاي مهم معاصر است كه عكس العملي منطقي در برابر مشكلات عصر صنعت به شمار مي رود. معماري پايدار براساس اصولي شكل گرفته است ؛ يكي از اصول مهمي كه در معماري پايدار بايستي مورد توجه قرار گيرد همزيستي با محيط و كاهش استفاده از سوخت هاي فسيلي است . استفاده از انرژي هاي طبيعي در ساختمان به صرفه جويي در مصرف سوخت و افزايش كيفيت آسايش، بهداشت محيط مسكوني و سالم سازي محيط زيست منتهي ميشود. توجه به مسايل اقليمي در طراحي معماري يكي از وجوه مهم در پايدار سازي معماري و شهرسازي است. در نتيجه طراحي مسكن بر اساس شرايط اقليمي منطقه، اولين خط دفاعي در برابر عوامل خارج بناست. يكي از مهمترين اصولي كه ما را در را رسيدن به به اين امر كمك مي كند بهره گيري از معماري بومي مناطق است . معماري مازندران چنان با ظرافت با طبيعت درآميخته است كه گويي جزئي از بستر و محيط طبيعي است. اين در اميختگي با بستر و رابطه معماري با پيرامونش باعث همسويي معماري بومي مازندران با معماري پايدار شده است . نتايج به دست آمده از اين پژوهش با هدف رسيدن به معماري پايدار در استان مازندران با الهام گيري از طبيعت و اقليم منطقه مي باشد. .