تاثير فضا بر كودك

در دنياي يك كودك، خانه اولين تصور از پناهگاه امن در تماس با اوست. توجه به نكاتي همچون اينكه كودك همواره در تعامل با محيط است و در مقابل با دنيايي كه در آن زندگي ميكند واكنش نشان ميدهد، ميتواند درباره عملكرد دنيايي كه سازگاري او را ممكن ميسازد، نظريههايي بسازد و در چگونگي آن باعث تجديد نظر شود وبطور حتم در طراحي فضاي خاص كودك حائز اهميت است. اما معماري امروزه ما نميتواند مأمن هميشگي كودكان باشد و آن قابليت لازم براي برآوردن نيازهاي يك كودك همچون نياز به عبور و گذر و رمزگشايي از دنياي بيرون را ندارد. بنابراين نياز به طراحي فضايي مناسب كه در شرايط مطلوب و منطبق با روحيات و خواسته هاي كودكان، نيازهايشان را به بهترين نحو فراهم آورد و در رشد و پرورش روح و جسمشان نقش بسزايي داشته باشد، به خوبي احساس ميشود.مي دانيم بازي جزء تفكيك ناپذير از زندگي كودكان است . كودكان بيش تر از هر امرديگر وقت خود را به بازي اختصاص مي دهند . فضاهاي بازي اولين مكان برخورد مستقل كودك با جهان خارج از خانه است . بنابراين ضروريست محيط هايي در نظر گرفته شوند كه بصورت تخصصي براي كودكان طراحي شده باشد و در طراحي آنها همه نيازهاي روحي و جسمي ، كودكان بصورت كاملا دقيق مطالعه و لحاظ شود . ايجاد حس آرامش و امنيت يكي از فاكتورهاي اصلي در طراحي محيط هاي كودكان است . هدف پژوهشي كه پيش روست بررسي مقوله مهم حس امنيت در كودكان در محيط هاي باز با استفاده از ساختارهاي اين محيط ها مي باشد.شاخصه هايي چند درراستاي دست يافتن به الگوهاي براي انتخاب مصالح،نحوه جانمايي فضاها،برخي ازفضاهاي مورد نياز،نحوه محصوركردن فضاهاي سبز،مسيرهاي دوچرخه ،محل گلها و درختان و....بررسي شده اند. براي ايمن سازي فضاهاي بازي ضمن پياده سازي ، مديريت يكپارچه ايمني، بهداشتي و محيط زيست محيطي مناسب مي بايست از داده هاي اوليه و استاندارد براي طراحي زمين بازي استفاده كرد.