ساختار بصري، يك عامل موثر بر زيبائي فضاي معماري

معماري به لحاظ ماهيتش داراي دو بعد علمي و هنري است معماري هنر آفرينش است آفرينشي زيبا كه لازمه وجود حقيقي است. تقابل بين معماري و زيبايي مبحثي جدي و پيچيده تلقي مي شود. البته بايد توجه داشت كه زيبايي شناسي به تنهايي مالك و معيار سنجش و نقد اثر هنري و معماري محسوب نمي شود زيبايي شناسي يكي از تأثيرگذارترين اركان هويت ساز جامعه داراي ماهيت علمي و كاربردي است كه تـأثيرات زيادي نيز از فلاسفه گوناگون پذيرفته است، نياز بشر به زيبائي به عنوان جزئي از فرهنگ, قطعي مي باشد. هميشه در معماري يك فضا محدوديت هاي زيادي براي طراحي وجود دارد گاهي اوقات مسايل اقتصادي، عملكردي و سازه مي تواند بزرگترين دغدغه طراح باشد با اينحال, علي رغم تمام اجبارهاي فني در طراحي،اثر خلق شده مي تواند يك اثر حقيقي و اصيل هنري باشد, چرا كه علي رغم تمام اجبارها, همواره ‌‌آنقدر آزادي باقي مي ماند كه شخصيت كسي كه خالق ساختمان بوده است خود را نشان دهد و يك معماري خوب را با توجه به تمام قواعد و قوانين فيزيك ساختمان و عملكرد و مسائل مالي و زيبايي شناختي خلق كند. عوامل بيشماري در لذت بخش كردن محيط ايفاي نقش مي كنند. ساختار بصري فضا يكي از چندين عامل است كه در لذت بخش كردن محيط تاثير مي گذارد. فرآيند طرح همواره شامل فرم يابي است اين فرم يابي هميشه تحت تاثير عوامل مختلفي است. . عنصر فرم به عنوان يكي از اجزاء اصلي طراحي همواره در ذهن طراح براي عينيت بخشيدن به فضا وجود دارد و يكي از ابزارهائي است كه معماران تقريباً اكثر تأثيرات رواني و احساسي مورد نظر خود را با آن بر انسانهاي استفاده كننده از فضا مي گذارند. لذا استفاده از فرم بايد آگاهانه و به قصد، صورت گيرد بي توجهي نسبت به تاثيرات رواني فضا بر انسان اغلب طراحي را با اشكالاتي مواجه خواهد نمود كه غير قابل جبران خواهد بود. هر فرمي به شرط استفاده صحيح وسيله اي است براي بيان يك انديشه و به اين ترتيب مفهومي عميق تر از ظاهرش مي باشد. در مقاله‌ي حاضر محور اصلي سخن زيبايي‌شناسي فرمي كه يكي از شاخه هاي زيبايي شناسي در معماري مي باشد،است. اين مقاله در جست‌وجوي كشف قوانين حاكم بر زيبايي شناسي بصري مي باشد. اين تحقيق با تكيه بر روش توصيفي و با مراجعه به تعدادي از مقالات معتبر و مطالعه ي كتابخانه اي انجام گرفته است.

7