بررسي عوامل موثر بر سايه اندازي افقي در فضاهاي واسط در كاروانسراهاي اقليم گرم و خشك (نمونه موردي كرمان)

ناحيه مركزي ايران در منطقه گرم وخشك بياياني قرار گرفته كه در برخي نقاط آن مسيرهايي با ارزش ارتباطي وجود دارد، در اين مسيرها، بناهايي جهت تجديد قوا براي مسافران ساخته شده بود كه خوشبختانه چندي از اين موارد هنوز باقي است كه خود نشانگر طراحي و ساخت اصولي اين بناها است. طراحي همساز با اقليم و بي نياز از تكنولوژي در اين بناها كه نياز معماري امروزه است موجب شد، با بررسي كاروانسراهاي اين اقليم به چگونگي حل مسايل اقليمي آن پي برد و با بروز رساني داده هاي حاصل از آن در معماريهاي امروزه از آن بهره گرفت. يكي از اين عوامل موثر در اقليم ميزان سايه اندازي در بنا و فضاهاي واسط آن است. سايه اندازي بعنوان ابتدايي ترين و موثرترين شيوه مي تواند موجب آسايش اقليمي شود. براي بدست آوردن ميزان سايه اندازي در بنا نياز به شبيه سازي بناهاي مورد مطالعه بوده است كه اين كار با نرم افزار رويت صورت گرفت. با استخراج اطلاعاتي نظير: درصد فضاي پر و خالي نحوه تابش خورشيد در بدنه داخلي بنا جهت گيري بنا نسبت به جهات - - جغرافيايي طول سايه ايجاد شده در حياط و فضاهاي واسط در فصول تابستان و زمستان، نتايجي بيان شد و با تحليل آن به - اصول طراحي اقليمي بنا پي برد و با كاربرد آن، ميتوان بناهايي پايدار و همساز با اقليم ساخت.