بررسي نحوه ي تجلي ايدئولوژي حكومت هاي ديكتاتوري ( آلمان نازي) در معماري دوره پهلوي اول

با شروع دوران پهلوي اول و ورود توليدات صنعتي مدرن و هم چنين آشنايي با مفاهيم جديد سياسي كه عملكردها ي جديد معماري را بوجود آوردند، تحولات خاصي در معماري و شهرسازي اين دوره بوقوع پيوست. سياست پرداختن به معماري غرب در مفهوم سياسي فراموش شدن نظام گذشته وآثار آنها براي ظهور و جلوه گر ساختن آثار معماري نظام سياسي تازه بود. رضاشاه در نيمه دوم پادشاهي خود به گرايش هاي نژادپرستانه گرايش يافت و به بهانه آريايي بودن دو قوم ايراني و آلماني-كه اين موضوع از سوي آلمان بدليل مسايل استراتژيكي بيشتر تقويت مي شد- از انگلستان روي برگرداند و به آلمان نازي كه فناوري برتري نسبت به انگليس داشت روي آورد. . از آنجا كه پرسش اساسي اين مقاله ، بررسي تاثير و تجلي گسترش روابط حكومتهاي رضاشاه و هيتلر بر معماري اين دوره از ايران مي باشد ، در ابتداي تحقيق يك بررسي تاريخ نگارانه صورت خواهد پذيرفت، اما اساس پژوهش تاريخي- تحليلي خواهد بود .لذا سعي شده است تابا بررسي ايدوئولوژي هاي حكومت ديكتاتوري آلمان نازي و مقايسه تطبيقي آن با سياستهاي رضاخان ،نقش عواملي كه بر تشديد ناسيوناليسم افراطي و ظهور پديده ي نظامي گري حاصل از جنگ جهاني اول و كارساز بودن آن براي كشورداري در سرزمين هاي نوپا و تغيير حكومت يافته و در نهايت نمود باستان گرايي و نظامي گري منتنج آنها در معماري دوره مذكور مورد بازنگري قرار گيرد.