ارائه مدلي بهينه وچند منظوره جهت دستيابي به توسعه شهري پايدار

با افزايش فرصت ها و امكاناتي كه در شهرها براي ساكنان آن فراهم گرديده، شاهد پيشرفت ها و رشدي چشمگير ، پيوسته و همه جانبه در شهرها بوده و به تبع اين حركت و افزايش روند شتابان شهرنشيني در عصر حاضر، با پديده افزونگي حجم و تراكم بالاي جمعيت در شهرها مواجه مي باشيم.از اين رو، تقاضا براي داشتن فضاهاي مطلوب براي انجام فعاليت هاي گوناگون مورد نياز و تامين زير ساخت هاي لازم براي چنين توسعه اي و در كنار آن زمينه سازي جهت تامين يك زندگي سالم و انسان محور به صورت فزاينده اي در حال افزايش مي باشد. نتيجه چنين تقاضايي روز افزون ، بروز مشكلات حاد و عمده در رابطه با افزايش اندازه و وسعت شهر از يك سو و افول كيفيت حيات اجتماعي در آن از سوي ديگر و در نهايت از بين رفتن امكان دستيابي به توسعه شهري پايدار خواهد بود. پژوهش حاضر با پيش فرض اصلي امكان ارائه الگويي كارآمد جهت بهينه سازي و مديريت موثر بر گسترش شهرها و نيز تضمين حيات اجتماعي در فضاهاي جمعي شهري به عنوان يك اصل كليدي و عنصر محوري تمركز نموده است.در اين تحقيق علاوه بر استفاده از مطالعات كتابخانه اي و بررسي متون معتبر علمي مرتبط، بر نظرات انديشمندان و صاحب نظران اين حرفه توجهي ويژه مبذول و با بهره گيري از نتايج تجربيات نمونه هاي موفق جهاني و داخلي سعي در بهينه سازي هرچه بيشتر مدل مورد نظر گرديده است. يافته هاي اين پژوهش به طور عمده فرضيه تحقيق را در مورد بررسي امكان ارائه الگويي براي مديريت فضاهاي رها شده و بازيافتي شهري و از اين گذر بهره گيري از فضاهاي زير سطحي در رابطه با توليد فضاهايي هر چه بيشتر در تراز سطح ، و كنترل توسعه نظام مند و انديشيده شده روند توسعه شهري، و نيز امكان اعاده حيات اجتماعي به فضاهاي جمعي شهري را به ويژه از نقطه نظر ابعاد كليدي پايداري مورد تاييد قرار داده و در انتها نيز توصيه . هايي در اين رابطه ارائه خواهد گرديد