بررسي كيفيت تصفيه پساب لبني با استفاده از ميكروفيلتراسيون و اولترافيلتراسيون در فرآيند بيوراكتور غشايي در مقايسه با روش متداول لجن فعال

امروزه بيشتر واحدهاي لبني، از فرآيند متداول لجن فعال به منظور تصفيه پساب هاي توليدي خود استفاده مي كنند. اين روش داراي مشكلاتي همچون فضاي اشغالي زياد، وجود ذرات معلق در پساب خروجي، كيفيت پساب خروجي پايين و لجن توليدي بالا مي باشد. يكي از روش هاي بسيار مورد اعتماد كه مي تواند جايگزين روش متداول لجن فعال در واحدهاي لبني شود، روش بيوراكتور غشايي است. فرآيند بيوراكتور غشايي، به دليل كيفيت بالاي پساب خروجي، فضاي اشغالي كم، عدم وجود ذرات معلق در پساب خروجي و لجن توليدي پايين روشي بسيار مفيد و كارا مي باشد. در اين تحقيق، كيفيت تصفيه پساب لبني كارخانه لبني پادراتوس با استفاده از ميكروفيلتراسيون و اولترافيلتراسيون در فرآيند بيوراكتور غشايي مورد ارزيابي قرار گرفت و در نهايت نتايج به دست آمده با نتايج موجود از تصفيه اين پساب با استفاده از روش متداول لجن فعال موجود در واحد لبني پادراتوس، مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج به دست آمده از فرآيند بيوراكتور غشايي با غشاي اولترا نشان دهنده كاهش 97.3 درصدي ميزان COD، حذف 99.5 درصدي ميزان كل جامدات معلق و راندمان كاهش 99.6 درصدي ميزان كدورت بود. همچنين با استفاده از ميكروفيلتراسيون، كاهش 94.2 درصدي ميزان COD، 99 درصدي ميزان كل جامدات معلق و 98.3 درصدي ميزان كدورت، محقق گرديد. در نهايت با مقايسه نتايج به دست آمده از اين دو فرآيند و روش متداول لجن فعال مورد استفاده در واحد لبني مذكور، مشخص گرديد كه كيفيت پساب خروجي از فرآيند بيوراكتور غشايي داراي ضريب اطمينان بالايي مي باشد و مي تواند با استفاده از فرآيندهاي تكميلي به منظور استفاده مجدد مورد مصرف قرار گيرد.