بررسي برخي عوامل خطر ابتلا به هيپوتيروئيدي مادرزادي در شهرستان بروجرد (سال 1387)

هيپوتيروئيدي مادرزادي يكي از شايعترين علل قابل پيشگيري عقب ماندگي ذهني است. شيوع اين بيماري در دنيا به طور متوسط يك مورد در هر سه هزار تا چهار هزار تولد است. شيوع اين بيماري در شهرستان بروجرد بطور قابل توجهي بالاتر از ميانگين جهاني مي¬باشد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي برخي عوامل خطر هيپوتيروئيدي مادرزادي انجام گرديد. اين مطالعه يك پژوهش توصيفي است. جامعه مورد مطالعه نوزادان متولد شده از اول فروردين تا آخر اسفند سال 1387 در شهرستان بروجرد بودند كه تحت غربالگري كم كاري مادرزادي تيروئيد قرار گرفتند. نوزادان با TSH بيشتر يا مساوي 5 فراخوانده شدند. سپس سطح سرمي TSH آن¬ها اندازه گيري شد. نوزادان با سطح سرمي mU/L10TSH≥ ، بيمار مبتلا به كم¬كاري مادرزادي تيروئيد محسوب شدند. از 5957 نوزاد متولد شده، 462 (75/7%) نوزاد فراخوانده شدند. از اين تعداد 15 نوزاد هيپوتيروئيد در نظر گرفته شدند. شيوع بيماري 1 در 397 تولد زنده به دست آمد. دختران 34/33% بيشتر از پسران مبتلا به هيپوتيروئيدي مادرزادي بودند. ميزان شيوع هيپوتيروئيدي مادرزادي در اين مطالعه در فصول بهار، تابستان، پاييز و زمستان به ترتيب برابر با 1 در 746، 309، 362 و 367 تولد زنده بود. 60% از نوزادان مبتلا به هيپوتيروئيدي والدين آنها ازدواج فاميلي داشتند كه 7/26 درصد از آنها با خويشاوند درجه سه بود. باتوجه به شيوع بالاي بيماري در كشور و عوارض جبران ناپذير مغزي درصورت عدم تشخيص و درمان به موقع لذا آموزش بيشتر و پيشگيري در اين زمينه لازم مي-باشد. از آنجا كه در مورد نقش تغييرات فصلي در بروز هيپوتيروئيدي مادرزادي اختلاف نظر وجود دارد نياز به بررسي¬هاي بيشتر در مناطق جغرافيايي مختلف، مدت زمان طولاني و با حجم نمونه بزرگ مي¬باشد.