فارماكوژنتيك و ديابت نوع دو

ديابت شيرين به عنوان شايع¬ترين بيماري غدد داخلي به دو نوع يك و دو طبقه¬بندي مي¬شود. ديابت نوع دو شامل گروه ناهمگوني از اختلال¬هاست كه به طور معمول با درجه¬هاي متفاوتي از مقاومت به انسولين (در بافت¬هاي هدف انسولين)، اختلال در ترشح انسولين و افزايش توليد گلوكز مشخص مي¬شوند. فارماكوژنوميك از فارماكوژنتيك مشتق شده و دانش جديدي براي تشخيص ژن¬هاي انسان و تفاوت¬هاي فردي در واكنش به دارو و درمان به حساب مي¬آيد. فارماكوژنتيك انتخاب دارو با تفاوت¬هاي ژنتيكي در افراد براي بهينه كردن فارماكوسينتيك و فارماكوديناميك، براي افزايش كارايي و ايمني دارو را نويد مي¬دهد. به عبارت ديگر، ايجاد رژيم دارويي با توجه به ژنتيك براي واكنش¬هاي هر فرد را به دنبال دارد. ما در اين مقاله مروري بر ژن¬هاي TCF7L2، ABCC8،CYP2C9 و KCNJ11 در سولفونيل اوره و ژن¬هاي OCT2، OCT1 در متفورمين خواهيم داشت.